Ostrvo od zlata, Ostrvo kornjača ili „cvet istoka“ epiteti su kojima se opisuje Zakintos ili Zante, treće po veličini u arhipelagu od sedam u Jonskom moru. Geografski polozaj rombolikog Zakintosa je izmedju paralela koje prolaze kroz Staru Olimpiju i Patru. Rastojanje od severnog rta sa vetrenjačom i svetionikom Kap Skinari sa kojeg se pruža prelep pogled na Kefaloniju, do juga (Gerakas plaže) iznosi oko 60 km, dok je između najzapadnije i najistočnije tačke ostrva svega je 40 km. Južni deo ostrva je niži i ravniji dok je na severu planinski predeo. Najviši vrh ostrva je Vrahionas (758 m) nadmorske visine. Značajnu površinu ostrva od ukupne (410 km 2) zahvataju vinogradi i plantaže maslina pa asocira na Toskanu. Svud okolo primetni su božanstveni i mirisni grmovi lavande. Kad su bogovi stvarali reljef jonskih ostrva Zakintos su zasuli cvećem i zelenim vrtovima iz kojih se širi miris orhideja, hibiskusa, jasmina, žalfije, kleka... Mlečani su ga zvali „ruža istoka“ jer su pripovedali kako su ga sa svojih lađa najpre namirisali a potom i ugledali. Čuveni pesnik Edgar Allen Poe, inspirisan ovdašnjim lepotama napisao je 1837 pesmu koju je nazvao "Sonet da Zante" poslednju liniju države "Isola d'Ora! Fior di Levante! ", što znači "Ostrvo od zlata, cvet Istoka".
Ostrvo je dobilo naziv sinu trojanskog kralja Dardanusa, Zakintosu. Prema istorijskoj literaturi prvi pomen Zakintosa vezuje se za kralja Atrkezija, vladara susedne Kefalonije, i osvajača ostrva. Nakon njega ostrvo je osvojio Odisej a činjenice o tome mogu se naći u Homerovoj „Odiseji“ i „Ilijadi“. VI vekova je opstajao kao samostalni polis, da bi jedan dug period bio pod Rimljanima. Mlečani su ovde vladali od 15-18 veka. Zahvaljujući raskošnoj vegetaciji, mnogobrojnim maslinjacima i borovim šumama koje se spuštaju sve do mora, te obali dugoj 123 km Venecijanci su ga nazvali "Cvet Orijenta". Višegodišne upravljanje Venecijanaca ostrvom primetno je u arhitekturi koja se odlikuje lepim zgradama, zanimljivim crkvama, ulicama i skverovima.
Tokom istorije Zakintos je znan i po nazivima: Psofida, Iliesa, Diakintos, Jakintos, Zakita, Jakintum, Jantes, Lesande.
Puno kultura se ovde smenilo a prvi tragovi naseobina sežu u doba neolita. Na zapadnoj strain ostrva u mestu Kambi postoje ostaci mikenskih gfrobnica. Nakon zemljotresa `56.god. juzni deo ostrva se nagnuo i potonuo u more a danas su tu prelepe peskovite plaze. Prema legendi starogrčki bogovi Artemida i Apolon izabrali su Zakintos za odmor i boravak zbog prijatnih klimatskih uslova, predivnih plaža, kristalno plavog mora i čarobnih zalazaka sunca. Na krajnjem jugu ostrva nedaleko od grada Laganas postoji rezervat za mediteransku vrstu kornjača Carretta-Caretta koji je država Grčka proglasila za primorski nacionalni park, jer se ova morska kornjača razmnožava jedino u Grčkoj i da u ovom delu jonskog mora stanište ima i retka sredozemna foka monahus monahus. Zakintos je poznat i kao najsunčanije grčko ostrvo..